Persephone en andere gedichten

[p. 56]

Anangke.

aan Willem Kloos.

Toen zag ik aan een meer, het meer des doods,

Een vrouw met vaal gelaat en geluw haar;

Zij schepte 't water op, maar liet altoos

De droppels vallen, alle na elkaar.

En daar ik bij haar stond zoo vraagde ik haar; -

Maar zij zag op noch om, bewegingloos:

‘Ik heb een vriend: is haast de druppel daar,

Waar hij meê valt, of gunt ge 'm nog een poos?’

En wijl de druppels vielen, sprak zij zacht:

‘Ziet gij die golf, die zich hierheen beweegt?

Straks zult gij zien wanneer zij naderkomt,

Hoe al haar ruischen aan mijn voet verstomt; -

Als dan mijn hand zich op en neer beweegt

Valt ook zijn leven klankloos in den nacht....’

6 Mei 1884.