Persephone en andere gedichten

[p. 37]

E. Tenebris.

aan Jan Veth.

Waar de steen is en de zode,

Waar de bloesem bitter is,

Bracht ik mijn bleeke doode

Met groote droefenis.

Doch dalen daar onder dien steen

Paden naar 't huis des doods,

Hoop er dan zoden om heen,

Nachtschade en tijdeloos.

En ontmoet ge in den mist op dat pad

Een stille, bleeke vrouw,

Die moede is, meen niet dat

Mijn doode daar dolen zou.

[p. 38]

 

In de wolken zag ik omhoog

 

Haar beeld vergaan -

 

In lichtloos kleed, met lichtloos oog,

 

Boven de mist en onder de maan.

 

 

 

Van hare lippen gleed

 

Dooden- noch minnelied,

 

Hare voeten bewogen niet

 

In het doodenkleed....

Oudejaarsavond '83.