Persephone en andere gedichten

[p. 35]

Doodendroom.

aan Jac. van Looy.

Strooi geureloos-witte violen

Rondom mijn peluw neer,

Want te middernacht zie ik ze dolen,

De schimmen aan 't lichtloos meer. -

Zij komen in lange gewaden

Met bleek, gebogen hoofd,

Ën murm'lende of zij baden

Om wat de dood belooft....

Zij staren en strekken henen

Hunne armen over 't meer -

En de zwarte wateren weenen -

En stenende keeren zij weer.

[p. 36]

 

Doch over den schouder houden

 

Ze op mij de blikken gevest -

 

Ik voelde op mijn ziele hun kouden,

 

Verstorvenen mond geprest. -

 

 

 

Tot deinzende in de hallen,

 

Die scheem'ren, ver en vaal,

 

Hun voeten klankloos vallen

 

Op 't echo-loos portaal...

Oudejaarsavond '82.