De nieuwe tuin

[p. 25]

Dichterlijke toespraken.

[p. 27]

Bij een dam van Breitner.

De stad staat stil en 't plein dat al zijn zijden
Stadhuis en Kerk en Beurs bestijgen ziet.
Maar grijs en steen, schoon 't avondt, sterven niet,
Want straat en geevling, paarlend leven beiden.

En als gestald in diepen hof, verbeiden
Daar trams en paarden d' afrit, zie er schiet
Een al vooruit daar 't volle volk vervliet
Rondom, en enklen stil het plein op schrijden.

Dit is 't hart van mijn stad, dien Dam, dien honderd
Gedachten daaglijks togen in mijn droom
Tot hij er heelenal verzilverd stond.

Nu heeft een kunstnaar die' ik ken dien stroom
Van stadsvreugd tot een beeld gerond: verwonderd
Zag ik dat aan: 't was of 'k mijzelven vond.