De nieuwe tuin

[p. 19]

V.

Nu komt na lange en schrale helderheid
Tot mij na vochtge nacht van 't zoele zuid
Zoo blij de morgen: zie, mijn haag ontspruit
Drukker zijn blaadjes: tusschen wolken glijdt

Blijder het blauw: bollere wind deint wijd.
En van zijn zoô stijgt daar de leeuwrik uit
De duinlijn: vol orgelt zijn blij geluid:
‘De lente is nu in 't land. Ontwaakt! verblijdt!’

En mij ook stroomt door 't lijf eerst moe en flauw
Het sap dat sterk maakt voller en ik voel
Gezondheid zwaar voor den onsterken mensch.
Want dit 's van 't leven dat ik voel en schouw
De dubble zegen dat het sterk en koel
En warm en mild maakt in één hartewensch.