De nieuwe tuin

[p. 17]

III.

Hij die eerst droomde en daarna vorschte en zoo
't Leven erkende, ben ik zelf: geen macht
Ontneemt dit beeld mij dat in mijn gedacht
Als 't kiempje in 't zaad is dat tenauwernoô

't Bloot oog kan zien. Toch is 't een heldre boô
Van heel een boom: stengel en blaadjes; dracht
Van loof ontspruit het, woud van wortels tracht
Dringen in d' aard, als 't maar mag groeien. O,

Bid dat het leeft. Want dat alleen kan 't zelf
Niet vinden, 't leven, dat op eens ontstaat
Als 't vocht en warmte, dat is dat juist vindt
Wat in 't donkre aarde-, 't lichte luchtgewelf
Het kiempje dat kàn leven, groeien laat -
Elk kiempje: een plantje, een denkbeeld, en een kind.