De nieuwe tuin

[p. 10]

VI.

't Hangen naar schoonheid is een groot geneugt -
Als in een droom wen een wit meisjeskleed
Vliedt en nog wenkt in donker groen en treedt
Dan in een open, en mijn voet verheugd
Wil volgen, tot een lach klinkt en niet weet
'k Opeens vanwaar, want zacht, vol droevge vreugd,
Word 'k wakker, zóo dat lach en luistring heugt
Den dag door en ik traag mijn droom vergeet;
Zoo de gedachten als een lieflijk beeld
Zich toont en 't volgen op zijn scheemrend spoor
Zoet wordt den schoonheid zeer lievenden man.
De morgen gaat, de middag, en aldoor
Vliedt en verschijnt daar mijn gedacht meê speelt,
Tot de nacht komt en 'k lach en schrei ervan.