De legende van de ruimte

[p. 63]

V. De ruimte

[p. 64]

Tusschen de Loovers

Tusschen de loovers
Was ik gezeten,
Tusschen de loovers
Hing straal aan straal.

Tusschen de loovers
Speelden ze samen,
Die van mijn blikken,
Die van de hemel:
Hoe zou ik scheiden
Wie in die ruimte
Zich zóó vermengden,
Stegen en gleden,
Nu in omarming
Dan van elkaar.

Zijn er wel pijlen
Van licht die hun leven
Mij niet ontleenen?
Zendt niet door de oogen
Het zielvol denken
Pijlen van licht?

Zag ik de hemel
Boven het landschap,
Wist ik dan ooit of
Hun gloed en bewegen
Buiten mij leefden,

[p. 65]

 

Daar toch mijn hart geen

 

Andre weerspiegling

 

Kende dan hen?

 

 

 

Hoorde ik de zee die

 

Achter de duinen

 

Vallende golven

 

Zond en terugzoog,

 

Wat hoorde ik anders

 

Dan mijn gedachten,

 

Rollende en stijgende,

 

Stortende en zinkende,

 

Teruggezogen

 

Diep in mijzelf?

 

 

 

Tusschen de loovers

 

Zag ik het landschap,

 

Tusschen de loovers

 

Hoorde ik de zee.

 

 

 

Hoeven en steden

 

Vulden de velden,

 

Kroonden de kimmen,

 

Overal wist ik

 

Schepen en treinen....

 

 

 

Tusschen de loovers

 

Was ik niet eenzaam:

 

De heele wereld

[p. 66]

 

Bewoog om mijn schuilhoek,

 

De heele wereld

 

Bewoog in mijn hart