De legende van de ruimte

[p. 55]

De Sterveling

De schipper, wanneer hij het zeil hijscht,
Weet waarheen hij wil,
Maar de wind en de golven drijven
Hem in, of uit zijn koers.
De man aan het roer is wijs:
Tusschen romp en zeilen en zee
Weet hij de wordende vaart.

Het roer is een machtig ding,
Maar een wolk zoo groot als een hand
Of een slaan van het flappende zeil
Boodschapt de sterkere storm.
Schril is het revende sein,
Donker en klettrend de bui,
Dreigend kreunt het gebint.

Als hooger dan de verschansing
De slagzee stijgt,
Rukwinden belemmren de loop,
De kreet ‘Aan de pompen!’ schalt,
Is de beste piloot die man aan boord
Die kans weegt tegen kans, en snel
Maant tot de juiste daad.

Of hij zich gaan laat voor de orkaan,
Of kapt de mast, of ankers werpt
In 't ruime of voor een hooge rots, -
Met de elementen in verbond

[p. 56]

 

Voelt hij zich sterk, en veilig is

 

Het scheepsvolk onder zijn beheer,

 

Zoolang 't verbond mag zijn.

 

 

 

Want langer niet duurt menschemacht

 

Dan zij de krachten van 't heelal

 

Aan 't ingeborene beleid

 

Verbindt, en dienen doet.

 

En eer niet schudt de golf zich vrij

 

Vóór van de geest de greep verslapt

 

En de stervling ondergaat.