Het lachende raadsel

[p. 18]

De Bliksem

Een loden lucht met in haar kolk het branden
Van gele zwavel schoof van 't oosten op.
De zware val van regendrop na drop
Stoorde tenauwernô de vale landen,

Terwijl een scherp licht de verlaten stranden
Van 't westen schuw bescheen. Een enkle top
Rees boven 't noordelijke duinenslop
En zag de dag in scheemringen verzanden.

Toen schoot de bliksem uit en helde kloven
En velden op in zigzaggende vaart,
Zodat de duisternissen wild verschoven;

En lang en luid kwam 't romlen van de donder
Hem na. Daar aanstonds 't onweer was bedaard,
Stroomde de regen neer, boven en onder.