Het lachende raadsel

[p. 9]

I Beperkingen

[p. 10]

Mens se ipsum non cognoscit nisi quatenis
Corporis affectionum ideas percipit.

[p. 11]

Tijdens de Avondrust

I
Vriendelijke Ogen

Vriendelijke ogen
Hebben groot vermogen:
Als ik aan hen denk
Schijnt mij hun groeten
Bij elk ontmoeten
Een klein geschenk.

Vriendelijke ogen
Hebben groot vermogen:
Zij zenden vooruit
Als stille boden
Blikken die noden
Tot weerkomst uit.

Vriendelijke ogen
Hebben groot vermogen:
Zij tonen klaar
Wat in 't hart verborgen,
Nog vrij van zorgen,
Goed is en waar.

[p. 12]

II
De Droom van Aart van der Leeuw

Wanneer de hemel vol wordt van gezang
En 't lied op lied het lied te boven stijgen,
Dan zullen alle laagre liedren zwijgen
En is een eind aan onze donkre drang.

Dan plaagt ons langer niet het wreed verlang,
Dat naar een eindloosheid ons hart deed hijgen,
Omdat wij hoopten eindlijk te verkrijgen
Een kracht en vrede zonder overgang.

Gedroomd verblijf waar zielen zielen vinden
En niets verganklijks langer aan ons kleeft,
Hoe kostbaar zijt ge schoon ge niet bestaat.

Het is toch zo dat daar we ons moeizaam winden
Door 't vele schone dat nochtans vergaat,
De droom verschijnt als dat wat waarlijk leeft.

[p. 13]

III
Nog eens het Bergland

Het stijgen en het dalen en het blijven
Op effen vlakte hebben elk hun vreugd.
Ik schaam mij dat het mij niet altijd heugt.
Ik schaam mij dat het leed mij dwong tot schrijven.

En nochtans zeg ik dankbaar: koning Leed,
Hadt gij mij niet op 't eind zo diep vernederd,
Ik stierf zonder de wondren die ik sedert
Uw overwinning eerst volkomen weet.