De kristaltwijg

[p. 111]

V

Ik roep de dagen die wij bei beminden
Terug, toen we op het grasperk voor het huis
Het balspel pleegden, de rustieke kluis
Aan 't water zochten waar de roode winden

Hangen van 't houtwerk. Wie zich daar bevrindden
Met boek en droom gedenken 't frisch gebruis
Van 't beekje en - door het open venster thuis -
Het zoet gegeur van bloesemende linden.

Ik zeg dit niet opdat ge om het verloorne
Zult schreien, maar opdat uw hart, weer week,
Iets schoons moog' vinden in de erinring die

Misschien u liever blijkt dan 't eens verkoorne.
Ik zie - uw oog verschiet, uw wang, zoo bleek,
Trilt bang: o neem den droom dien ik u bie.