De kristaltwijg

[p. 36]

Duinrand

Nu, langs uw rand begroeid met bramen,
Waar eschdoornlaan en wiegelschauw
Mij mijmeringen doen beramen
In schaduwmazen fijn en gauw
En in verschieten die zich schamen
Wegschuilend tusschen groen en blauw, -
Nu, langs uw rand begroeid met bramen,
Volg ik, mijn duin, uw paden nauw.

Het melkvee grazende in de weide -
Blinkt daar een burcht door 't hoog geboomt?
Wat wolge wild geeft vlug geleide
Waar 't zonlicht langs uw helling stroomt?

[p. 37]

 

Daar drijft een wolk haar witte zijde

 

Wentlen naar zon die stralen stoomt -

 

Het melkvee grazende in de weide

 

Loopt achter 't groen en loopend droomt.

 

 

 

Tot stijgend gaat de hemel open -

 

Verdwijnend treed ik in 't gebloemt,

 

Waar manshoog mij de schermen stroopen

 

Om 't hoofd waarom een bijzwerm zoemt,

 

En wolken stuifmeel me overdoopen,

 

En bitse distel bijt en doemt -

 

Tot stijgend gaat de hemel open,

 

Lucht, weide en woud in 't zonlicht roemt.