De kristaltwijg

[p. 35]

Het Weiland

De dagen lengen rustloos, en nu de uur
Pan's uur gelijk wordt, als de boom niet ruischt,
De beek niet schalt, gediert in holen huist,
En al wat leeft één sluimrende Natuur
Voelt in zich leven, heb ik gindsch begruisd
Duinpad verlaten en op 't bloemmos tuur
Ik liggend uit mijn schaduw langs de schuur
Waar duiven nestlen, over 't panbekruisd
Dak van de boerderij en 't hoog geboomt,
De wei in waar gehooid wordt: hier en daar
Een man, rood- of blauw-baai-gebroekt, die wet
Of zwaait de zeis, paarden met steevgen tred
Stappen voor den beladen wagen: klaar
Straalt hoog de zon: de lucht is geurdoorstroomd.