Goden en grenzen

[p. 170]

Tot de nog jeugdigen

Gij die streeft en stijgt,
Jongen, blijden, sterken,
Gij die schreit en hijgt,
Broed van klauw en vlerken,
Gij die nooit tevreden
Met omlaag te treden
Stortte en u weer hief,
Hoe heb ik u lief!

Want ik heb mijn vlucht,
Want ik heb mijn schrijden;
Door de storm getucht
Tot weerstaan en mijden
Schijn ik, zacht of krachtig,
Altijd even machtig;
Maar uw tengre drift
Blijft me in 't hart gegrift.

Aadlaar, naar zijn horst,
Oud, voor 't laatst gestegen,
Oogt mijn trotsche dorst

[p. 171]

 

Diep door luchtewegen, -

 

Trek dan gij uw kringen

 

Ras, met ranke zwingen,

 

Eens nog, duizendwerf -

 

Dat ik 't zie en sterf.