Goden en grenzen

[p. 110]

VI

Toch is uw spel mij liever dan de daden
Van volken die gelooven dat zij strijden.
Wij leven lang niet in die bonte tijden
Toen voor hun stam en land de besten baden.
Zij die in de open dag van heden traden
Gevoelden dat zij hart en denken wijdden
Niet aan hun volk, van ander volk gescheiden,
Verdeeld in doelen waar ze elkaar door schaden,
Maar aan de heele wereld. Mijn gedachten
Zijn zoo geworden dat ik al mijn hoop
Gesteld heb op het ongestoord verwachten
Van de oogenblik dat allen in één doop
Van hartlijke gemeenschap niets betrachten
Dan willige dienst, die elk geschil ontknoop.