Goden en grenzen

[p. 99]

V

Hoe kan een vonk het dorre hout ontsteken.
Ik las geen bladen tot een kort bericht
Van de aanslag in Zuid-Afrika deed spreken,
Op Krügers staat door England aangesticht.
De dreun van dat tumult was ras verstreken,
Maar de aandacht, eenmaal in me omhooggelicht,
Vlamde uit: voor dagen niet noch jaren weken
Haar fakkels voor mijn eerst omdroomd gezicht.
Eén van mijn volk, één van mijn taal, verslonden
Mijn oogen elk gebeuren hier en ginds.
Eén hart, één zin, en o hoe vele wonden
In andrer hart bloedden in mijn hart sinds.
Mijn duinhuis: uit uw open vensters vlogen
Liedren voortaan naar alle wereldbogen.