Goden en grenzen

[p. 89]

V

Weet ge niet hoe daarginds langs bochtige wegen
Jacoba reed en hield op Teiling hof?
Hoe zij de boog tilde en de vogel trof
En zag de valk haar van de vuist gestegen?
Hoe toen de ridders en jonkvrouwen zwegen
In hunne graven, door een wolk van stof
De lansknecht trok en vromen blaam en lof
Verachtten voor een innerlijke zegen?
Hoe hier bedrijf en welvaart, ziekte en ramp
Zoo zee- als landvolk beurtlings wiedde en meerde?
Maar deed of duldde 't, het gaf nergens kamp.
Dit is de deugd die 'k daaglijks groette en eerde.
De tijden wisslen het verwend gelaat,
De mensch leeft voort van de eene in de andre staat.