Goden en grenzen

[p. 73]

VI

Omdat ge slaapt, mijn Furie, daarom juist,
Omdat de rust rondom uw mond die wrokt
En om uw breede scheelen, diep gehokt
In de uitgeweende kassen, - ò hoe huist
Daarachter, aan ondelgbaar leed gekruist,
Onzichtbaar nu uw arme geest, die stokt
Voor 't kolkend denken dat als waanzin lokt, -
Omdat de rust om uw door smart gekuischt
Gelaat, doorgroefd van tranen, en om vracht
Van kronkellokken langs uw wang, gedaald
Van uw zwaarwegend hoofd dat nu zoo diep,
Diep als voor eeuwig slaapt in blinde nacht,
De deernis heenwierp die u wakend faalt,
Daarom heb ik u lief. O, dat ik sliep!