Goden en grenzen

[p. 63]

XV

Kom mee, dit eindloos samen
Is niet te ver, is niet te vreemd.
Zie, door mijn eigen ramen
Is 't of dit landschap ernaar zweemt.

Geen buitenwereldsch wanen
Ontlichaamt mij en rukt mij los -
Licht stroomt door alle lanen
Langs vrucht en twijg van 't donkre bosch.

Licht schijnt op trouwe handen
Gepaard ten rei, tot werk bereid,
Licht rijst uit troeble branden
Reinigend op door de eindloosheid.