Goden en grenzen

[p. 53]

V

Een minnaar vond, van de aarde,
Brandende, de gewijde non,
En 't klooster had geen waarde
Toen zij met hem haar reis begon.

Maar liefdes lippen koelden
De gloed niet die haar hart doordrong,
Voor tranen de oogen spoelden
En zij Hem zag die haar bedwong:

Een koning, die als bode,
Arm en gering, haar minnaar zond,
Opdat de een de ander bode
De deernis om Zijn roode wond.