Goden en grenzen

[p. 47]

III
Epithalamium

[p. 49]

Epithalamium
I

Uw toon zong uit naar mijne:
Twee vogels die van 't lage nest
Voordat de zon verdwijne
Opwieken uitziend naar het west.

Uw hooge helle luide
Ging voor, de mijne 'm achterna,
Opdat hij eens nog duide
Door welke drift hij stijg en sta.

O zie hun gaan, hun zwieren,
Neerzwenkend nu naar 't kimver schuim:
Twee sterke schoone dieren,
Mijn donkre veer, uw tengre pluim.