Goden en grenzen

[p. 42]

XII
De nachtwaak

Mijn liefste, kom. Ik heb vannacht mijn leden
Voor u gespreid: zij bloeien warm voor u.
De lucht is vol van gloed en teederheden.
De kaarsvlam rekt naar 't raam: o kwaamt ge nu.

De nacht is hoog. De sterren staan en wachten
Door de gordijnkier ziend of gij niet komt.
Ik ben alleen en 't gaan van mijn gedachten
Is als een voetval die van ver verstomt.

De nacht is lang. De geuren van de morgen
Koelen mijn hoofd terwijl ik de oogen look.
Is daar uw adem? Voel ik daar de zorgen
Van uwe handen aan mijn slapen ook?