Goden en grenzen

[p. 34]

IV
De gehuwden

Uit donkre diepten van het onbewuste
Lokte ons een kind naar 't andere geslacht,
Uit dubble gloed die zich in saamgloei bluschte
Werd het gedroomde schepsel voortgebracht.

Beschermend bouwden wij gewijde wanden
Rondom die nieuwe teelt: in priesterbond
Beheerschten we ons en sterkten vrome handen,
Verbaasd door hulp die de eene aan de andre vond.

Zoo, doend naar wet van ondoorgrond verleden,
Reisden we hoopvol naar toekomstige tijd,
En in de wentling van een rustloos heden
Waren we onszelf en de eigen onrust kwijt.