Goden en grenzen

[p. 33]

III
De geboeide droom

Nu ligt in mij dat beeld zoo klaar begrepen:
Gevoelge zin en donker worstlend zaad;
Een zichtbaar lokken, een geheimvol zweepen
Dat door de warm bewogen bloedstroom slaat.

Dan is een droombeeld in mijn geest geschapen
Waarmee 'k mij eindeloos vereenen wil:
Uit godenoogen straalt na eeuwlang slapen
De onoverkomelijke levenswil.

Ik draag mijn droom: ik tracht niet hem te vinden
In wereld die gelijk een waas verglijdt.
Geboeid aan 't woord zal ik hem eeuwig binden
Tot onverderflijke onverganklijkheid.