Goden en grenzen

[p. 15]

III

Zit neer, mijn kind, en luister
Gij hebt niets uit uzelf.
Gij leefde altijd in duister,
Een slaaf in een gewelf.

De spelen van uw aarde,
De glansen die uw oog
Door de afgrond teelde en baarde,
Al wat uw hart bewoog

Als straalde 't uit de verte,
Ben Ik, die tijdeloos
Als éénig vast gesterte
Uw hart tot woonoord koos.