Dagen en daden

[p. 87]

Mijn droomen

Mijn droomen zijn wel neergestreken
In 't blonde duin en kwamen niet van ver,
Maar duin en helm en bloem en golvebreken
Zijn niet gestadiger

In hen dan of ik woonde in rotsige oorden
Of op een bark dreef door een oosterzee:
Mijn pool is daar waar mij gestalten gloorden
Wier glans vergleê;

Wier glans vergleê dien ik met blikken speurde,
Als 't oor den zang daar leeuwrik zwond in 't licht: -
Kogelgelijk stort wie zoo steil zich beurde:
't Sterlend gezicht

[p. 88]

 

Vat wie daar daalt, zangvol; - zal zoo mijn blinken

 

Nadrend onthullen vorm die steil me ontsteeg?

 

Duin, helm, bloem, golf mogen dan zacht omzinken

 

Hun wien ik neeg'.