Dagen en daden

[p. 55]

Dagen en daden

[p. 57]

Verlaten tuin

Om in uw rooden herfst en gele blaren
Langs 't pad te waren
Waar we eens tezamen stonden
Is nu mijn vreugd: 'k heb alles zóo gevonden
Als gij 't verliet, maar u niet, noch de jaren.

Het leedge huis met de gesloten blinden
Stond nog en vuurge schoten rankge winden
Hingen van 't latwerk: ruim lag en verlaten
De tuin: trilde achter 't schuurtje uw praten?
Kwamen uw stappen mij bij 't schuithuis vinden?

Helaas! uw leven, 't niet aan mij bekende,
't Mijne dat gij niet weet, ligt als een ledig.
Geen antwoord komt, geen roepen waar 'k mij wende:
Ons doode jaren lokken koud en vredig.