Dagen en daden

VI

Wees stil o Held die eenzaam liep
En nu uw rijk in vreê bezat:
Gerucht van stemmen zwelt langs 't pad
En echoot uit het bladerdiep.
Den Held! Den Held! en hoopvol staat
De schaar en staart op 't stil gelaat
Van de' Eenzame in zijn schijnloos rijk,
En dat hij spreek en koninklijk
Onthul vraagt elk die om hem dringt.

[p. 53]

 

Want wie in zich 't heelal bedwingt

 

En dan zit als een machtloos man,

 

Weet, dat hij rijken meestren kan.

 

En éen zang zong hij van den Mensch,

 

Eén van den Kunstnaar die beheerscht, -

 

Want Mensch die leefde en leed was eerst

 

Wie Kunstnaar rees tot Meerdre als mensch.