Dagen en daden

[p. 17]

Lichte nachten

[p. 19]

De feestzaal

Prinses die staande in uw bestraalde zalen
De stilte en 't licht op mij van blikken vestte,
Is 't waar dat u als mij dit Eene restte
Dat glans-ontref baar wij door glansen dwalen?

De droom is in me en spiegelt de eigen wereld
Als wijn die gloeden-mat en zwaar bezonken,
De beker is ompereld,
Maar de' eigen glans blijft vreemde een onverschonken.

Duik 't lachen neer: mijn droom weerspiegle u 't weten:
Wij beiden zijn waar alle Vreemden wonen
Die in zich 't leven onder eigen kronen
Beheerschen, kronen-goud rondom vergeten.