Het brandende braambosch

[p. 34]

X

Worde ik nog eens de held die 'k niet mocht zijn.
Nog altijd woedt in mij dat volk van tochten.
Lust, heb- en heersch-zucht, ijdelheid bevochten
Aldoor dien koning met zijn klaar aanschijn.

Maar die tot eigen godgelijkheid zijn
Zege deed dienen, klaagt niet luide, mochten
Zijn handen staeg kórte onderwerping wrochten
En staeg herworden troebler vreugd en pijn.

Worde ik nog eens de held die 'k niet mocht zijn.
Zeer zacht, zeer sterk en die 't onstuime razen
Wel bindt, niet doodt, maar dienen doet altoos.

Geen koning schoon tot 's needrigen verbazen.
Maar mensch met menschen voor zijn korte poos.
In aller leven ondergaande 't mijn.