Het brandende braambosch

[p. 27]

III

De knaap die eenmaal bloem werd voor zijn sterven
Omdat hij in zich spieglend alles vond, -
Narcissus wien de vlugge voeten bond
Een god en liet als bloem hem 't spieglen erven

Aan beek, uit wraak omdat hij wreed liet derven
Echo de liefde van zijn schoonen mond, -
Hij die uit liefde tot zichzelven schond
Schoonheid die leeft door schoonheid te verwerven: -

Hij werd symbool des dichters die de bonte
Wereld ziet spieglen in zijn kalmen geest
En roerloos blijft bij 't weefwerk in de ronte.
Is 't geest, is 't wereld? - Wie bemint hij 't meest? -

Maar o wie zal de stille liefde spreken
Die naar elk ding die minnaar uit voelt breken.