Het brandende braambosch

[p. 26]

II

De kool is grijs die doorgegloeid zal branden
Nog eens om dan met de aard verzaamd te worden;
De wijnstokblaren kregen vóor ze dorden
Nog eens een rood of ze in zich vlammen banden;

De wolken gloeiden aan hun vaalste randen
Nog eens voordat om hen de donkers morden
Waarin de nachteheemlen 't lijknaam sjorden
Des Als dat duister drijft langs andre stranden.

Zoo zijt ook gij, mijn jeugd, eens voor uw sterven,
Dit jaar, ontlaaid nog, en ik groet met beven
Dien gloor waar 'k nu aan weet hoe 'k u zal derven.

O moog' met aard en nevel, loof en wolken,
Met zon en Al, mijn jeugd, ge opnieuw gaan leven
Mij, andren man, met mij voor andre volken.