Het brandende braambosch

[p. 10]

Brabantsch Buiten.

De luit slaand staat Apol de omkranste zanger
En staart van 't voetstuk hooger dan 't gazon,
Hooger dan donkre dennen waar de Omvanger
Van 't Al zijn stralen door het wolkrag spon; -

En huid-omhangne Jachtgod houdt den vogel
Hoog in de nis van 't landlijk Maintenon-
Paleisje blank. Geen jachtstoet schiet den togel
Voor 't zuilen-tuinhuis waar 'k mij zoo bezon.

Ik dichter zit en mijmer hoe een blijde
Schoonheid van nu in de oude schoonheid woont:
Een jong paar menschen die de niet benijde
Wereld ontvloden ze hier schooner toont:
Wanden en kunstwerk waar van meengen tijde
In éenen tijd zich 't schoon bestaan herschoont.