Het blank heelal

[p. 135]

De Koning

Zooveel gevoelens, die mij ooit bewogen,
Liggen nu stil.
Ik heb alleen en storeloos voor oogen
Dien éénen wil:

Koning te zijn van hen, 't zij dat zij slapen
Of, opgeruid,
Elkander wonden met het muitziek wapen,
En 't war geluid

Doen stijgen naar mijn hooge en klare zale.
Ik leef voor hen,
Maar 'k duld het nooit dat zij mij te eenenmale
- Daar 'k goedig ben -

[p. 136]

 

Den vreê verstoren die ik voor mijn daden,

 

En hen, behoef -

 

De liefde die ik heb voor zaad en bladen,

 

Voor maan en hoef.

 

 

 

Ik zal hen, als zij rijk zich scharen, leiden

 

Naar schoonen strijd,

 

En als een straal zal door hun rangen glijden

 

Mijn vorstlijkheid.