Het blank heelal

[p. 126]

Haar Leven

Was dit uw leven? Door de blijde lanen
Van droom en vogelzang naar 't huis in bloemen,
Gij hand in hand -
En dan van boek en kunst de kleurge wanen
Rondom u, tot van kus en woord het roemen
Smolt in één brand,
Een brand die beide uw lijven, saamgeheven,
Laaien deed van een wit en blindend licht,
Waaruit u doemde, leven van uw leven,
Een goud-lokkig gezicht:
Een kind dat om u in uw tuin zou spelen
En aan uw oog

[p. 127]

 

De vreugden van uw hart voorgoed zou deelen

 

Als hij bewoog,

 

Als hij u riep, als hij zijn speelsche woorden

 

Zou winden om u heen gelijk een krans,

 

Een krans van bloemen aan wier bladeboorden

 

Iets dauwde van uw eigen zieleglans.

 

 

 

Was dit uw leven: na dat jaar te vinden

 

Dat niets u bleef dan smet en scheur en tranen:

 

Hij hier, gij daar -

 

En nu voortaan met bloemen te overwinden

 

De spleten van uw huis, met ijdle wanen

 

Dreigend gevaar,

 

Gevaar dat als een grijze op vilten zolen

 

Sloop om uw huis, soms morlend aan uw deur,

 

Soms, langs het raam, zijn schaduw neer deed dolen

 

Over een schoone kleur:

 

Een bloem die in een vaas stond, aan de wanden

 

Een schilderij,

 

Of bij 't borduren op uw eigen handen

 

En dan terzij,

 

Terzij op 't speeltuig dat de ivoren grepen

[p. 128]

 

U toestak als een rots in weemoeds zee,

 

Waar gij voor klaagde en u wist op te slepen

 

Als Die u dreigde langzaam nadergleê.

 

 

 

Was dit uw leven: aan het eind alleenig

 

Te luistren naar de stilte, dagen, nachten,

 

Of niemand kwam,

 

En wel te weten dat ge zoo nog menig

 

Ledig uur levens rusteloos zult wachten

 

Of ge iets vernam,

 

Of ge iets vernam van 't u behoorend leven

 

Dat met een andere elders 't leven leidt,

 

Een andre aan wie gij alles hebt vergeven

 

En - zegt ge - ook niets benijdt,

 

Maar die gij toch met hem de heldere uren

 

Doorleven ziet,

 

De donkere ook, misschien, die langer duren;

 

En uw verdriet,

 

Aldoor geloochend, voor uzelf verzwegen,

 

Blijft aldoor in uw hart, en in uw oor

 

De hoop die luistert thuis en op de wegen:

 

‘O of hij kome!’ en: ‘O of ik hem hoor!’