Het blank heelal

[p. 35]

I

Zooals Christen eens zijn zware
Pak van zonde van zijn schouders
Vallen voelde toen de Hemel
Openging om hem te ontvangen,
Zoo is 't mij nu andre zangen
Uit de klaarheid, na 't gewemel
Tusschen wordenden en ouders,
Wenschen dat ik ze openbare.

Uit de klaarheid, uit de stralen
Van het strijdens moede duiken
Dat de stam doet, kool geworden
In de donkre diepe schachten,

[p. 36]

 

Uit de lichtbron, uit de krachten

 

Van - herschapenen gedorden -

 

Diamant, aan 't licht te ontluiken:

 

Andre liedren, andre talen.

 

 

 

Uit de blijdschap, uit het blanke

 

Van de erkentnis dat het lichte

 

Schoone leven niet kan wezen

 

Dan in 't schijnsel van de wonden

 

Die we op 't arme lijf bevonden,

 

Komen liedren opgerezen

 

Waarin 't hart zijn dienst verrichte -

 

Waar 'k voor danke, die 'k verklanke.