Het blank heelal

[p. 22]

VIII

Ik dorst mijzelf zijn. Ik heb alte lang
Geboeid om gunst bij die mij nooit verstond.
Zij wou mij week en wreed als menschen zijn
Die altijd plooien, altijd voor zichzelf.
‘Hebt lief elkander’ heette 't, maar alleen
Opdat elk d' ander liefde en voordeel bracht
En geen van d' ander haat beliep en scha.
Breng mij uw haat, uw schade. Ik ben een zoon
Van ouders die gij nooit hebt liefgehad:
Van Nacht die voortbrengt en haar kroost niet kent,
Van Gloed die aanblaast en niet weet waarheen.

[p. 23]

 

Ik werd in donker en ik leef in licht.

 

Ik voel uw doel niet maar ik volg uw dool.

 

Uw kronkels zijn van brein en ingewand

 

Het doembaar teeken en gij dient die twee.

 

Ik haat ze. Ik haat u. En mijzelf voor 't laatst

 

Duik ik in Nacht en Gloed naar 't Eeuwige Een.