Aarde

[p. 82]

Liefde voor alle ding.

I.

Liefde die meer mij is als alle wezen,

En die mij eens in éénen mensch deed vinden

Schoonheid en wijsheid, teêrheid uitgelezen,

Zoodat ik hem meer dan mijzelf beminde; -

Tot hem te zien altijd mijn zien verblindde

Voor 't Leven zelf, dat liefgehad wil wezen

In alle ding, 't gezochtste en 't minst bezinde: -

Leef nu in mij en maak me als een van dezen.

Want als ik droog ben zijt gij als klaar water

Over mijn ziel: mijn haat onder uw handen

Werd zoet en dwaag: mijn oogen, als zij brandden

Van dofheid, bliest gij helder en gelinde -

En met úw mond ben ik geen ijdle prater -

Kom dan, die Liefde, kom mijn laatst-geminde.

[p. 83]

II.

Liefde voor alle ding: in de ravijnen

Der bergen waait ze: door de schemeringen

Der wouden waar de groene stralen dringen

Op wel, dier spatten 't koel geblaart doet deinen.

De heemlen hebben haar, de heuvelklingen,

Als 't vesper slaat en d' avondstar gaat schijnen;

En zij daalt neer op de verbaasde pleinen

Der menschen die gaan in verwonderingen.

De stad wordt blij van haar: zij die beminden

Eén ding, daaglang, gaan huiswaarts, in hun harten

Vaag die zij nu, maar niet kennende, voelen -

Zij is het Al, het Eén, zij zal mij koelen

Van 't vele en het verstrooiende en het smarten-

Dragend begeer: - in Haar zal ik 't hervinden.