Aarde

[p. 56]

Alicante.

I
Aankomst.

Gezonde paarden liepen in 't geleisel -
De wagen rolde zacht achter hen aan -
De maan maakte al 't stoffige huizen-grijzel
Wit en er spookte meenge sombre laan.
En oleanders bloeiden stil, gebogen
Tusschen het groen van veel-sprietige palmen,
En lachen klonk waar 't fonkelde in den kalmen
Maannacht van glas en zilver en blijde oogen
Voor 't weidsch café; - en door zuilige alleën
Van palmen die de stroeve kronen wuifden,
Domp-deinde - en 't zwart want spon en zeilen luifden -
Mastbosch en vloot, waarvan de lichten gleën
En deun ter kalme Mediterranëe.

Toen, van 't balkon, zag ik dien arm gestoken
Der palmenstad, die dragend steenen bogen,
De zee omvat die met haar leit gedoken
Onder 't gebergt van rots en blauwen hoogen.

[p. 57]

II
Café.

De koele doorgang voor 't café is blijde
Met glazen, waterkraffen, en in kleuren
De carafons, die zomermenschen bij den
Bovensten hals optillen en de geuren
Slurpen die met den scheut in 't water glijden.
De wind van zee doet lat-en-zon-gordijnen, -
Die, half ontrold, in ongelijke lijnen
Kaderen die zee zelf, dier blauw aanglijden
Boegen opdraagt en brokken mast en dansend
Want en gul licht op witte zeilen glanzend, -
Het indolente van haar deining krijgen.
En palmen vullen, - op geschubde zuilen
En dadelzware gele trossen, tuilen
Van groen-zwaardig gevêert, zoo dat de verte,
Zonwit en blauw, vol wordt van haar ondadig
Wiegelen daar omhoog, - al 't verdre ruime;
En wuiven schaduw als met haar'ge pluimen
Op kar en muil aanrinklend overdadig.

[p. 58]

III
Kustvaart.

Om van een palmenkust in zee te varen,
En zien voor 't laatst éen palm met slank gewiegel
Voor d'avondhemel staan, terwijl de spiegel
Van 't water 't rimplend koeltjen op doet klaren, -
Tot, als de kim rozen schemer verhulde,
Bollere wind 't zeil klappren deed en vulde,
En 'k zeilde onder de gouden konstellatie
Van uw geurigen nacht, - en dan, mijn Spanje,
Als de ochtend daagt te naadren in de statie
Van boeg en baan, stad die de zon verguldde,
Veel volks gewuif en aanzwelling van galmen, -
Wenschte ik, - als Ruyter, stoerst kind van mijn natie,
Toen, staande op hooge en beeldhouwde kampanje,
Hij kwam en zag uw steden, bergen, palmen.