Aarde

[p. 41]

Gekleurde dagen.

[p. 43]

Jozef Israëls.

Toen in één nacht Jeruzalem verblaakte,

En de omziende, op den donkren horizon,

Kruishout zag opgericht, en somtijds kon,

Als de gloed laaide erlangs, Christus' gewraakte

Hoofd zien, en de oogen die zijn Stad niet laakten

Zachtkens geopend, vlood hij daar de zon

Broeide en de nevels leekten: - toen begon

Leken langs zijn gelaat leed, onbespraakte....

En daar een vrouw, dolende op donkre hei,

Of hulkje op neevle zee gleed; of in pels,

Mottig vergaan, schurftige hurkte in steeg,

Of triestge in sombre steê te sterven lei,

Of treurge afkeek op duin zeewaatren leeg; -

Maalde hij elk, die glorie Israëls.