7
Maandag aan het eind van de middag belde Peggy Meetman me op.
Ze had lang nodig om zich te excuseren voor het bellen tijdens werkuren, bij de Postbank werden inkomende privé-telefoontjes niet op prijs gesteld, begreep ik.
‘Peggy, gestoord worden dat is juist mijn werk.’
Ze had een adres doorgekregen van een motel waar Lilian bedrijfsleider was. In Sarasota, Florida, dus dat zou wel kunnen kloppen.
Ik nam een besluit en reserveerde een audiëntie.
‘Max, ik moet nu direct een paar weken weg,’ zei ik.
‘Dat kan niet, ik heb je nodig bij het gesprek met Novum.’
‘Onzin.’
Hier moest hij even over nadenken.
‘Je hebt gelijk, ik kan het ook alleen. Maar misschien kan je dan beter helemaal vertrekken, als ik je toch niet nodig heb.’
‘Als je een jonge, goedkope directeur hebt om mijn vijf bladen te beheren, zou je het kunnen proberen.’
Hij keek nu op van zijn Planperfect-overzicht, ontvouwde zijn bovenlijf tot volle lengte en keek mij aan met zijn Karloff-hoofd.
‘Heb je weer problemen met een dame?’ vroeg hij, haalde met langzaam gebaar een pakje Gauloise te voorschijn en stak de kankerstok op.
Twee jaar geleden had ik een keer een onbelangrijke vergadering gemist om moeder Poe weg te brengen naar Schiphol. Dat had hij me nooit vergeven en elke keer kwam het weer terug: Hans is onbetrouwbaar, ruzie met een vrouwtje en hij mist een vergadering.
‘Wil je het echt weten?’ vroeg ik.
Ook hier moest hij even over nadenken. Enerzijds wilde hij afstand houden, anderzijds was hij toch buitengewoon nieuwsgierig. Het was na werktijd, en een beetje intermenselijk contact kon geen kwaad.
‘Pilsje?’ vroeg hij en begaf zich naar de kleine ijskast in de hoek van de kamer.
Vele uren later spraken we met langzame tong af dat ik drie weken vakantie zou nemen, maar telefonisch en per fax bereikbaar zou zijn.
Auteursrechtelijk beschermd