Over koloniale restanten
Er is op straat niet veel meer te merken van de honderden jaren Nederlandse overheersing. De oerdegelijke huizen staan er nog, maar daar houdt het wel zo ongeveer mee op. Sommige termen (‘lastechnik’, ‘afdruk & vergroot’, ‘poswesel’, ‘indekos’) komen me wel bekend voor, niet zelden tonen wc's nog de mogelijkheid van ‘bezet’ of ‘vrij’, hier en daar zien we nog een brievenbus waar ‘brievenbus’ op staat, maar het zijn slechts kleine herinneringen aan een ver verleden. Wie ons ziet denkt eerder aan Amerikanen of Australiërs dan aan teruggekeerde Hollanders. De oudere Indonesiërs spreken vaak nog goed Nederlands, maar maken niet zelden de indruk dat ze eigenlijk niet goed meer weten wat ze zeggen, de woorden rollen uit hun mond zonder dat ze er echt controle op hebben.
In Malang koop ik een strip aspirine in apotheek Mata Hari (ongetwijfeld vroeger ‘de Zon’). Ik plaats de bestelling in mijn beste Bahasa, herhaal het daarna in het Engels en hoor vervolgens tot mijn verwondering de twee gezette Chinese dames elkaar in het Nederlands toespreken. Ze gebruiken deze taal kennelijk zoals dokters het Latijn, een geheimtaal die maar weinigen verstaan.
Auteursrechtelijk beschermd