Kleine stukjes om te lezen

[p. 73]

Soms denk ik wel eens

1

Soms ben ik zo moe dat het vlees bijna van mijn botten valt. Met moeite hou je jezelf dan bij elkaar, maar over uiterlijk een jaar of veertig zal er wel een avond komen dat ik op het beslissende moment net even niet oplet.

2

Mensen willen niet dood gaan, maar aan de andere kant zouden ze het genant vinden als ze bleven leven. Je valt dan immers op, er is iets met je aan de hand, je bent anders dan de anderen. Als mensen ouder worden willen ze onbewust dood, om daarmee te voldoen aan de verwachtingen van de maatschappij. En Freud zei al: wie in zijn onderbewustzijn dood wil, maakt zichzelf ziek of krijgt een ongeluk. De dood is zogezegd een Freudiaanse verspreking.

3

In de toekomst gaan ze de mensen bevriezen, om ze weer te ontdooien zodra het geneesmiddel voor hun kwaal bekend is.

Het zal een krankzinnige tijd worden, met generaties die langs en over elkaar heen schuiven. Denk maar eens aan alle erfenisproblemen die je dan krijgt. Een groot gevaar lijkt mij dat deze vorm van tijdreizen vooral voor wetenschapsmensen interessant zal zijn. Ik kan me voorstellen dat hele kolonies medici zich zullen laten invriezen met de bedoeling te ontwaken zodra de geneeskunde alles weet wat er te weten valt. Dat houdt in dat niemand aan de vooruitgang werkt en daar lig je dan naast je medicus te wachten op de dingen die niet zullen komen. Er zou veel te schrijven zijn, misschien zelfs een roman, over de situatie in zo'n koelkelder als de generator het begeeft en iedereen ontdooit. De verheugde blikken rondom en de verbijstering als ze merken dat ze wakker geworden zijn om collectief te sterven.