De literaire manifesten van het fin de siècle in de Zuidnederlandse periodieken 1878-1914

-76- ‘Kunst’

Leven is strijden tot het bekomen van meer Evenwicht in het daar-zijn van den mensch. Het uitdrukken van dien universeelen weireldzucht is Kunst. En kunst is eeuwig omdat het bereiken van dit zoo zedelijk als stoffelijke evenwicht onmogelijk, en er altijd strijd zal bestaan, zoolang er Leven is. In kunst moeten zich dus noodzakelijkerwijze oplossen: de meest humane gevoelens, de hoogste, breedste en diepste gedachten. Vandaar dat in Ware Kunst nooit een universeel caracter ontbreekt. Kunst is en moet zijn een eeuwigdurende actualiteit. Kunst is als een geurende opwalming der meest intensieve verzuchtingen, van alle volkeren en door alle tijden, naar een heilige der heiligen, waar het door alle eeuwen bewaard en gesterkt, steeds een bron van laving is en blijft voor de menschen die door kunst voelen, kinderen te zijn van een zelfden God.

[p. 319]

In dat rijk kloppen de harten warmer, humaner. Wij negentiendeeuwers gaan op in de kunstproductie van hen die ons sedert duizenden jaren, vóórgingen en zij die ons nakomen, zullen zich thuis vinden in de kunstvoortbrengselen van vandaag, omdat een zelfde drang, naar meer evenwicht onzen gemeenen pols[s]lag jagen deed. Niets is machtiger middel tot verbroedering onder de volkeren onzer weireld, dan de eenige Schoone en eenig Ware Kunst.

a.	Spectator.
b.	Geen ondertitel.
c.	Antwerpen.
d.	Drukker: De Vos & Van der Groen, Jezusstraat 22, Antwerpen.
e.	‘Kunst.’
f.	2^e jg.,nr 42, 10 sept. 1897, p. [1].
g.	Ondertekend: D.d.V.