Een nieuw liedt-boekje genaemt het dubbelt papiere ploegje
(ca. 1730)–Reynier Verton–
AuteursrechtvrijStemme: 't is goet Capucyn te zyn.1. WAekt, ontwaekt, o Nederlandt,
Heft u uit het Aerdsch gewemel,
Siet hoe Godt ons aen den Hemel
Toont sijn sterke staende hand:
Laet u vleesche herten buigen,
Als gy aen den Hemel klaer,
Siet de Sterren, als getuigen,
Van ons sonden groot en swaer.
2. Dese wondere Comeet,
Die nu in 't Jaer van tachtig,
Ons vertoont is seer waerachtig,
Werd ten rechten dus besteet,
Om de menschen te verkonden,
Datter straffe zal geschien,
Soo wy van onse vuile sonden,
Geen berouw des levens bien.
| |
[pagina 29]
| |
3. Nooit heeft God aen 't Firmament
Yet vertoont, gelijk wy weten,
Door sijn Teykens en Cometen,
Of daer is ons toegewend,
Straffe die daer op quam woeden:
't Zy door Oorlog of door Brand,
Of door de hooge Water-vloeden
Tot bederf van Stad en Land
4. 't Is seer weinig tijd geleen,
Dat wy sijn seer swaer en kragtig
Gekastijd van God almachtig
Door sijn hand, doch de gebeen
Der oprechten, en der Vromen,
En 't vergoten Christen bloed,
Is ten Hemel opgekomen,
Waer door hy ons heeft behoed.
5. Wanneer als het Vaderland
Lag gelijk geheel versonken,
Door des oorlogs heete vonken,
Dat men sag aen allen kant
Onse steden gantsch verwoesten;
Als de lieden groot en kleen
Uit haer vryheid vluchten moesten,
Vol benauwtheid en geween
6. Hoord men niet tot aller tijd
God te loven en te prijsen,
En hem dankbaerheid bewijsen,
Die ons doenmaels heeft bevrijd:
Maer hoe los en ongebonden
Gaet men in den ouden trant
Slimmer dan de stomme honden,
Sonder wijsheid of verstant.
7. 't Is te recht gelijk men ziet:
Dat Gods eere word gelastert:
En sijn Kerke word verbastert:
| |
[pagina 30]
| |
Want sijn naem en kent men niet,
Op der Goddeloosen wegen,
En der sondaers ziet men gaen,
En de vuylen werken plegen
Laten vast het goede staen.
8. Hoogmoed, opgeblasentheid:
Alle vleeselijke lusten
Hebben lang op onse kusten,
't Geen met recht mag sijn beschreid,
Onse Landen doen verwerren,
En 't is ook de reden van
Dese vreeselijke Sterre,
Soo men wel af-meten kan.
9. Denkt dit vry, wie datje zijt,
Dat dit teeken van Gods handen,
Over onse Nederlanden,
Baren sal een droeve tijd:
Dese Roede opgeheven,
Strekt als tot een dreigement,
Om een droeve slag te geven,
Hem die sijnen Name schent.
10. Noyt heeft God ons laten zien
Sulke wondere Cometen,
Of het is seer wel te weten,
Waerom dat het moet geschien,
't Zijn de Godt vergete werken,
Die wy telkens weer begaen,
Dat wy aen den Hemel merken,
Hoe den Heer ons dreygt te slaen.
11. Daerom laet ons met betrouw
Tot den Heere nog gaen treden,
Offeren aen hem ons gebeden,
En hem dienen voorts getrouw:
Hy en is geen God der wrake,
Van de mensche die bekeert;
Maer hy sal sijn gramschap staken,
| |
[pagina 31]
| |
Als sijn name word ge-eert.
12. Droevig Nederland gewaet,
Leden van het recht geloove,
Laet u vonken niet verdoove,
t' Wijlje noch op hope staet:
Wilt met Ninive bekeeren,
In berouw en tranen vloed,
Soo sal ook de hand des Heeren,
Helpen in u tegenspoet.
|
|