Een nieuw liedt-boekje genaemt het dubbelt papiere ploegje

[p. 26]

Lof-sang ter eeren Dircxlandt.

Stemme: Ik ging op eenen Morgen.

1. O Dircxland dat ten toone
Aldaer verheven leid,
Voorwaer gy spant de kroone,
En zijt seer wijt verbreid:
Soo dat men uwe welvaert ziet,
Meer als ik hier verhale
Of zinge in dit lied.

2. Treed men aen uwe Haven,

Soo kan men zien aldaer,
Schepen die u staeg laven
Met veel Hollandsche waer:
Het welk alhier in overvloed
Komt tot u ingedreven,
Daer gy den mensch mee voed.

3. Ook ziet men daer in bringen,

Wagens seer swaer gelaen,
Vol kostelijke dingen,
Van alderhande graen:
Boter en Kasemellik mee,
Werd u ook toegesonden,
Het komt al van het Vee.

4. Men ziet aldaer ook groeyen

Vruchten die van der aerd,
Van alles overvloejen
In meenige Boogaerd:
Soo dat men hier op dese kust
Van alles mag genieten,
Al tot des menschen lust.

5. Wanneer de lange dagen

Des Somers komen aen,
Of dat men hoort gewagen,

[p. 27]

 

Of seggen 't is zint Jan:

 

Siet men haest uwe Paerdemart,

 

Die gaet men daer vertoonen

 

Het Vee yder zijn part.

 

6. Binnen zijt gy volpresen

 

Een Heerlijken pronk,

 

Van Borregers mitsdesen,

 

Van Maegden out en jonk:

 

De schoonste die men vinden mag

 

Men ziet haer gaen spanseren,

 

Seer netjes op Sondag.

 

7. De jonkmans met verblijden,

 

Woonachtig breed en wijd,

 

Siet men op Goeree rijden.

 

Al in de krieke tijd:

 

Elk met een Meysje aen sijn zy,

 

My dunkt dit moet ook wesen

 

Veel vreugt en melody.

 

8. Gaet men na buiten treden,

 

Aldaer kan men bezien,

 

Van boven tot beneden,

 

Veel schoone Landerien:

 

Daer van den Huisman zijn gewin

 

Haelt met geheele hoopen,

 

En voerd ter schuuren in.

 

9. Soo dat men ziet vertoonen

 

Vruchten schoon ende groen,

 

Van Terwe, Garst en Boonen,

 

Om ons daer mee te voen:

 

En noch meer ander Landt gewas,

 

Komt uit der aerden spruiten,

 

Tot vulling van den tas.

 

10. O Heer, u wonderheden,

 

Siet men aen allekant,

[p. 28]

 

Soo wel in groote Steden,

 

Als op het platte Land:

 

Soo dat het daer nooit aen ontbreeke

 

Maer, laes! des menschen tongen,

 

Geen lof voor u en spreekt.

 

11. Nu wil ik u begeven,

 

O Dircxandt, hoog vermaerd,

 

Godt laet u lange leven,

 

In Nering en Welvaerd:

 

En voed met lust u jonge jeugd.

 

Adieu nu wil ik scheiden,

 

Vaert wel, en zijt verheugt.