Een nieuw liedt-boekje genaemt het dubbelt papiere ploegje

Op de Titel van het Papiere Ploegje, Ofte Den Autheur tot den Leser.

HOort Vrienden, die myn Schriften ziet,
En daer aan u gedagten bied,
En neemt het my niet qualyk af,
Dat ik dit aan den Drukker gaf:
Het schynt myn gaef, al isse kleen,
En heb ik niet voor myn alleen,
Hoewel ik niet een enkel woort
Kan sonder fouten brengen voort;
Maer let eens wel van wien 't geschiet,
En wie u dees gesangen biet,

[p. 5]

 

't En is geen man die u dit geeft

 

Die groot verstant en kennis heeft:

 

Maer 't is een boers en slegt gessel,

 

Dat hoort men aan de reden wel,

 

Die noit zyn leven heeft verkeert

 

Daar regte wysheid wort geleert:

 

Maer die in 't Land it opgevoet,

 

Alwaar men stegjes leven moet:

 

Soo dat ik meer ervaren ben

 

Ontrent de Ploeg als by de Pen.

 

Siet om in druk te geven dit,

 

Was nooit myn voorgenomen wit

 

Ik hadde 't nooit in mynen zin,

 

En evenwel des niet te min,

 

Soo hebben 't vele my geraen

 

Het moeste na den drukker gaan:

 

En daer toe ben ik nu beweegt,

 

Hoe wel het dwaesheid is gepleegt.

 

Dies heb ik dit by een gevoegt,

 

En soo de lieden vergenoegt:

 

Maer als dit komt ontrent de luy,

 

So zullen zy wel vragen my:

 

Wat heeft dit Boek voor naem of van

 

Daer mede men het noemen kan,

 

Wel soojer mede bent gedient,

 

Ik sal 't u seggen waerde Vriendt,

 

Zyn naam die is PAPIERE PLOEG,

 

Die naem die is voor hem genoeg:

 

Dat is geen naem van Staet of Pracht,

 

Maer by den Landtman wel geagt.

 

Maar gy zult zeggen nu misschien,

 

Wanneerje dit zult oversien,

 

Wel desen naem is wonder vreemt,

 

Maar Vrient, het is zo als gy 't neemt,

 

Indienjet maer ten besten went,

[p. 6]

 

Sult gy ook zeggen ik bekent,

 

Het is den naam die 't hebben moet,

 

Vermits het dus is opgevoet:

 

Siet al het geen men hier ziet staen,

 

Is meest in 't groene velt gedaan:

 

Want als ik ging ontrent de Ploeg,

 

Terwyl dat ik de Peerden sloeg

 

Of dat ik met een Wagen ree,

 

Soo was 't dat ik dien handel dee,

 

Soo maekten ik zoo nu en dan,

 

Het geen men hier in lezen kan,

 

Daer voor zeer dienstig en bequaem.

 

Ten tweeden mag 't hier om bestaan,

 

Mits ik dit Ambacht heb gedaen,

 

Vermits ik heb wel eer een wyl,

 

Gebruykt de wagemakers byl:

 

En schoon al was 't een kleyne stont

 

Dat ik my in de winkel vont,

 

Nochtans ben ik dus ver geleert,

 

Waer voor myn Meester dient ge-eert.

 

Dat ik een Ploeg kan maken hier,

 

Niet van hart hout, maer van Papier,

 

Maer nu dit is hier van genoeg,

 

Nu vrienden die met deze Ploeg

 

Sult in het velt of elders gaen,

 

Wilt dog myn fouten overslaen,

 

Veragt dog niet myn kleyn verhael,

 

Schoon dat het is maar Boere tael

 

Dit bid en wensch ik tot besluyt,

 

Dat gy myn werk ten goeden duydt.