117
Pappa en moeder zijn gekomen. We zitten met zijn allen buiten aan de ronde tafel koffie te drinken. De zon heeft nog nooit zo op de koekjes gestraald. Ik praat eerst twee talen door elkaar, maar dan vertel ik helemaal in het Zweeds dat ik heen en terug gezwommen ben en dat ik het ook best zonder roeiboot ernaast had gewild, maar dat Britt-Marie toen zei dat het hier geen Hollands circus is. Ik kijk naar pappa's gezicht als ik Zweeds praat. Hij ziet er zo vrolijk uit en ook een beetje trots. En dan praat ik alleen nog maar Nederlands. Ik ratel erop los. Alles wil ik vertellen. Britt-Maries vader blijft erbij zitten terwijl ik Nederlands praat. Het lijkt wel of hij ook zit te luisteren. Ik kan niet meer ophouden met praten. Ik verzin er zelfs nog wat dingen bij. Hij verstaat er toch niets van.
Na een tijdje zegt pappa dat ik nu wel heel veel Nederlands gepraat heb. Dat het niet zo beleefd is tegenover Britt-Maries vader.
Ik kijk eventjes naar hem. Hij zit te glunderen en opeens strekt hij zijn arm uit en gaat met zijn hand door mijn haar. Hij maakt het helemaal in de war. En hij blijft maar glunderen. En ik was nog wel zo onbeleefd. Ik zat maar te ratelen in een taal waar hij niks van verstaat en toch kijkt hij of ik alles in zijn eigen taal aan hem heb verteld.
Auteursrechtelijk beschermd