Gezangen der vrije-metzelaaren

[p. 45]

Antwoord van eenen nieuwen Broeder.

Op dezelfde Wijs.

Broeders! wil van mij verwagten,
Naarstigheid, in het betrachten,
Van dit Werk, zoo edel te achten:

Wie zou zijn' tijd,

Niet graag daarin besteên met vlijt?

Eertijds dwaalde ik om in 't duister;
Thans ontrukt de boeie en kluister,
Der Profaanen valschen luister,

Zie 'k mijnen plicht

Door het helderschijnend Licht.

Nu de Schellen van mijne oogen
Vallen, zie ik het vermoogen
Deezer Kunst; 'k heb mededoogen

Met die nog blind,

Ommedoolen als een kind.

[p. 46]

4.

 

Aan mij kunt gij vrij verklaaren,

 

't Diep Gebeim der Metzelaaren;

 

Nooit zal ik dat openbaaren:

 

Mijn zuiv're trouw,

 

Gaf nooit stof tot naberouw.

Dat niet één van deeze Leden,
Worde ontijdig afgesneeden;
Maar lang leev', vernoegd, te vreden,

Tot heil der Kunst,

En die deelt in uwe gunst.